Pompei'de, Patlayan Yanardağdan Kaçmaya Çalışırken Kül Olan 2 Ceset Ortaya Çıktı

İtalya'nın Napoli kenti yakınlarındaki Vezüv Yanardağı'nın MS 79'da patlamasıyla lavlar altında kalan Pompei Antik Kenti'nde yapılan kazı çalışmalarında herhangi bir hasara uğramamış küllerle kaplı 2 insan bedeni ortaya çıktı. Bulunan cesetlerden birinin kürk giyen 40 yaşında bir asilzade olduğu, diğerinin ise asilzadenin 20'li yaşlarındaki kölesi olduğu düşünülüyor.

ASİLZADE VE KÖLESİ OLABİLİR

​İtalyan ANSA ajansının haberlerine göre, Pompei'ye bağlı 700 metre mesafedeki Civita Giuliana'daki kazı çalışmaları sırasında alçı kalıp tekniği sayesinde küllerle kaplanmış 2 insan bedenine ulaşıldı.

Yeni tip koronavirüs (Kovid-19) önlemleri kapsamında ziyaretçilere kapalı olan arkeolojik sit alanında kazılar devam ederken, bulunan cesetlerden birinin kürk giyen 40 yaşında bir asilzade olduğu, diğerininse yüksek ihtimalle bu asilzadenin 20'li yaşlarındaki kölesi olduğu belirtildi. Keşfin, 2017'de Napoli körfezine hakim bir tepede daha önce bulunan lüks teraslı yapıda gerçekleştiği söylendi.

İtalya Kültür ve Turizm Bakanı Dario Franceschini de yaptığı açıklamada, "Bu olağanüstü bir keşif ki Pompei'nin sadece çok sayıda turist için değil, aynı zamanda araştırma ve eğitim için dünyada ne denli önemli olduğunu gösteriyor." dedi. Pompei Arkeoloji Parkı Müdürü Massimo Osanna da "Civita Giuliana'daki bu keşif son derece önemli." şeklinde konuştu.


POMPEİ'DE NE OLMUŞTU?

Vezüv Yanardağı MS 79 yılında patladığında, çevreye saçtığı erimiş kaya, kavurucu çöküntü ve zehirli gazlar yakınlardaki Pompeii ve Herculaneum şehirlerinde yaşayan yaklaşık 2.000 insanın canına mal olmuştu. Ancak bu felaket şehrin tüm sakinlerini öldürmemişti. Peki, felaketi atlatsalar da külle dolmuş evlerine geri dönemeyenler nereye gitti?

Hayatta kalanların birçoğu Güney İtalya kıyılarında kalarak Cumae, Napoli, Ostia ve Pozzuoli’ye yerleşmişti.

Miami Üniversitesi Klasik Çalışmalar kürsüsünden Profesör Steven Tuck, tarihi kayıtlar dağınık olduğundan hayatta kalanların nereye gittiklerini belirlemenin zorlu bir iş olduğunu söylüyor. İnsanların felaketin ardından nereye yol aldıklarını belirlemek için, dokümanlar, yazıtlar, eserler ve antik altyapıyı da içine alan tarihi kayıtlar taranarak, çeşitli kriterler oluşturulduğu bildirilmekte.

Tuck’ın  bu doğrultuda, Pompeii ve Herculaneum’daki bilinen aile isimlerini bir veritabanı haline getirip bu isimlerin MS 79’dan sonra herhangi bir yerde gözüküp gözükmediğini kontrol ettiği,  ayrıca ateş tanrısı Vulcanus veya patlamanın ardından yakınlardaki şehirlerde gün yüzüne çıkan Pompeii’nin koruyucu tanrıçası Venüs Pompeiana tapınımı gibi Pompeii ve Herculaneum kültürüne dair özgün izler aradığı da belirtilmekte.

Tuck’ın ifade ettiğine göre, o dönemde başlayan altyapı projelerinin felaketten kurtulanların yaptığı ani göç akışlarına uygun ortam sağlamak için yapılmış olması muhtemel zira patlamanın olduğu sırada Pompeii ve Herculaneum’da 15.000 ila 20.000 insan yaşıyordu ve bunların büyük bir çoğunluğu Vezüv felaketini atlatmıştı.